Wenecja cz.2

Most Rialto – najstarszy most wenecki nad Kanałem Grande

Miasto na wyspie zostało założone w 452 roku przez uciekinierów przed barbarzyńskim plemieniem Hunów. Choć później znalazło się w strefie wpływów Bizancjum, zdołało uzyskać niezależność. Wenecja była państwem-miastem, ustrojem była republika. Głową państwa był doża Wenecji (książę), teoretycznie nieusuwalny, wybierany w wyborach przez miejską arystokrację, sprawujący funkcję dożywotnio, jednak w praktyce często zmuszany do ustąpienia.

Państwo było wielonarodowościowe: Włosi, Grecy, Słowianie, wielokulturowe i wieloreligijne. Bliskość Rzymu wymuszała posłuszeństwo wobec papieży, ale w Wenecji panowała wolność religijna. Szczyt konfliktu z papiestwem przypadł za pontyfikatu Juliusza II w 1509 r., który to zorganizował przeciwko Wenecji Ligę w Cambrai.
Wenecja walczyła głównie przeciw muzułmańskim Turkom, prowadząc handel ze Wschodem. W XIII wieku Marco Polo dotarł do Chin. Wenecja zazdrośnie strzegła swojego monopolu na handel jedwabiem i przyprawami. Jednak w XV w Vasco da Gama dotarł do Indii, czym otworzył nową, dłuższą, ale i bezpieczniejszą drogę do tego półwyspu. Znaczenie Wenecji zaczęło słabnąć, choć do końca pozostała miastem łączącym Wschód z Zachodem, miastem sztuki i architektury.
W 1797 r. Wenecja została zdobyta przez Napoleona. Po pokoju w Campo Formio Wenecja została włączona do Austrii.
Podczas Wiosny Ludów 17.03.1848 r. proklamowano na krótko niepodległość.
W XIX w Wenecja została włączona do nowo powstałego Królestwa Włoch.

Powyżej tarczy zegarowej znajduje się skrzydlaty Lew św. Marka a pod nim Madonna z Dzieciątkiem. Z okazji święta Objawienia Pańskiego uruchamiany jest mechanizm pozwalający na ukazywanie się na balkonie wieży figurek Trzech Króli. Figurki można oglądać jeszcze przez cały tydzień po tym święcie.

Plac św. Marka często jest zalewany wodą. Dla umożliwienia przejścia przez plac rozstawiane są wówczas niskie platformy uformowane w ciągi dla pieszych. Pojawiająca się woda w szybkim tempie rozlewa się po placu i również bardzo szybko znika podczas odpływu.

Pałac Dożów

 

Most westchnień 

Celem zbudowania mostu było umożliwienie połączenia pomiędzy więzieniem a obradującym w Pałacu Dożów Trybunałem Kryminalnym. Przez most prowadzono skazańców do cel, gdzie mieli odsiedzieć swój wyrok.
Most swoją sławę zawdzięcza XIX-wiecznym romantycznym pisarzom. Wedle ich wyobrażeń przechodzący tędy skazańcy mieli tęsknie wzdychać (stąd także nazwa mostu) do swych ukochanych pozostających na wolności i do "wolnego świata", który widzieli ostatni raz przed odbyciem kary; niektórzy - w ogóle ostatni raz w życiu.

Canal Grande