Cristo Rei to znajdujący się na przedmieściach Lizbony usytuowany (na przeciwległym brzegu Tagu) na przeszło 80 metrowym cokole monumentlany 28 metrowy pomnik Chrystusa Króla. Jego powstanie zostało zainspirowane znajdującym się w brazylijskim Rio de Janeiro sławnym posągiem Chrystusa Zbawiciela. Fundatorem i pomysłodawcą monumentu był ówczesny autorytarny premier Portugalii - António de Oliveira Salazar (1889-1970). Uroczyste odsłonięcie pomnika miało miejsce 17 maja 1959 roku. Figura Chrystusa zaprojektowana została przez rzeźbiarza Francisco Franco de Sousa Na szczyt cokołu można wjechać windą, skąd rozpościera się przepiękny widok na rzekę Tag oraz malownicza panorama Lizbony.
„lizboński Golden Gate”- Most 25 Kwietnia
Most 25 Kwietnia – most wiszący łączący Lizbonę, stolicę Portugalii z gminą Almada na lewym brzegu rzeki Tag. Oddany został do użytku w dniu 6 sierpnia 1966. Poziom kolejowy został dobudowany w 1999 roku. Ze względu na podobieństwo formy i kolorystyki jest często porównywany do mostu Golden Gate w San Francisco.
Belem to jedna z najbardziej znanych dzielnic stolicy Portugalii. To stąd Vasco da Gama ze swoją załogą wyruszał w nieznaną podróż i to tutaj właśnie wracał witany przez tłumy lizbończyków.
Wieża Belem (Torre de Belem), symbol Lizbony, kojarzony niemal przez każdego i tłumnie odwiedzany. Wybudowana w stylu manuelińskim w XVI wieku, a więc w okresie Wielich Odkryć Geograficznych. 35 metrowa wieża pełniła na przestrzeni dziejów kilka funkcji – jej pierwotne przeznaczenie to obrona miasta i Klasztoru Hieronimitów przed atakami nieprzyjaciół. Wtedy była samotną wyspą w zatoce ale po trzęsieniu ziemii, Tag nieco zmienił bieg, przybliżyła się do brzegu. Była także latarnią morską wskazującą żeglarzom drogę, a ostatecznie przez długi czas więzieniem. Swego czasu więziony był tu np. Józef Bem,chcący zawiązać w Portugalii legion.
Zwiedzać możemy wnętrza wieży, choć wchodzi się do niej głównie dla tarasów widokowych, z których rozciąga się widok na ujście rzeki Tag. Jest tak ciasno i wąsko, że na schodach funkcjonuje… sygnalizacja świetlna. Wpisana została na listę UNESO.
Pomnik Odkrywców (Padrao dos Descobrimentos) to bez wątpienia jeden z symboli Lizbony, podobnie z resztą jak marmurowa mozaika – mapa świata prezentująca portugalskie kolonie znajdująca się niemal u jego stóp.W dniu, w którym byliśmy byłą zakryta, ponieważ były prowadzone prace konserwatorskie. Pomnik wybudowany został w stylu neorealistycznym (czyli takim przypominającym nasz socrealizm) z okazji 500 rocznicy śmierci Henryka Żeglarza. Imponuje wielkością – ma 52 metry wysokości a symbolizować ma dziób statku, na którym stoją takie postaci jak na przykład Vasco da Gama, Ferdynant Magellan, Bartolomeu Dias z Henrykiem Żeglarzem na czele (da Gama to ten drugi stojący pan, patrząc na pomnik od strony miasta).
W sumie 33 posągi prezentujące 33 postaci związane z Wielkimi Odkryciami Geograficznymi. Na szczycie pomnika znajduje się taras widokowy, którego rozciąga się wspaniały widok na dzielnicę Belem, Klasztor Hieronimitów, rzekę Tag oraz Most 24 Kwietnia.
Klasztor Hieronimitów (Mosteiro dos Jeronimos) Przykuwa wzrok ogromem i bogactwem zdobień białej elewacji, ciągnie się wzdłuż ulicy, którą sunie tramwaj z centrum i przy której znajduje się także słynna cukiernia (Pasteis de Belem) z jeszcze słynniejszym deserem – babeczkami z kremem (pasteis de nata) Podobno to właśnie mnisi klasztorni sporządzili recepturę na te ciastka.
Budowę klasztoru rozpoczęto na początku XVI wieku na polecenie króla Manuela I, a ukończono go 50 lat później. Wszystko za pieniądze z pierwszych transakcji z Nowym Światem. W dobudowanym w XIX wieku skrzydle urządzono Muzeum Narodowe Archeologiczne oraz Muzeum Żeglugi. Zwiedzając klasztor mamy okazję podziwiać przede wszystkim znany tylko w Portugalii styl manueliński (klasztor uważa się za perłę tego stylu), bogatą ornamentykę, zdobienia w białym kamieniu, malownicze krużganki (claustro). Obiekt również wpisany został na listę UNESCO.
Integralną częścią klasztoru jest Kościół Santa Maria (Igreja Santa Maria). Zwiedzając klasztor możemy podziwiać jego wnętrze „z góry” – z balkonu na przeciwko ołtarza. Z tej perspektywy można przyjrzeć się przepięknemu sklepieniu gwieździstemu świątyni oraz kolorowym witrażom.Kościół oparł się wielkiemu trzęsieniu ziemi z 1775 r. – mimo, iż sufit podtrzymywany jest przez smukłe, wysokie kolumny.
Do kościoła ściągają tłumy turystów oraz samych Portugalczyków także dlatego, że znajdują się tutaj groby ich słynnych rodaków jak chociażby Vasco da Gamy, Luisa Camoesa, czy króla Manuela I. Pamiętajmy, że klasztor a także kościół zamknięty jest dla zwiedzających w poniedziałki.
Tradycja ich wypieku narodziła się w Klasztorze Hieronimitów, a w 1837 roku ich produkcja została przeniesiona do fabryki Antiga Casa dos Pastéis de Belém, w której to wypiekane są według sekretnego przepisu do dnia dzisiejszego. Tak – mimo, że kupimy je w każdym miejscu Portugalii, to tylko w Belem noszą one nazwę “Pasteis de Belem”. W każdym innym miejscu nazywamy jest “Pasteis de nata”.
Chcieliśmy dojechać autobusem na Plac Comercio, ale kilka przystanków wcześniej wszystkim kazali wyjść z autobusu,trasa została zakończona z powodu strajków młodzieży.Niema tego złego... przeszliśmy się urokliwą promenadą.
Praça do Comércio – plac znajdujący się w Lizbonie, w Portugalii. Usytuowany na brzegu rzeki Tag, w osi reprezentacyjnego dziś deptaka Lizbony - Rua Augusta. Od wylotu tej ulicy oddziela go dostojny Łuk Triumfalny, zaś od rzeki - fragment nabrzeża zwany Cais das Colunas.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz